KOMINEK - CZYLI SUKCES W DREWNIE ZAKLĘTY
Kominek, oprócz walorów estetycznych i dekoracyjnych, posiada również zalety techniczne. Paleniska wyposażone w zamykany wkład, mogą dostarczać ciepła, nie tylko do pokoju, w którym znajduje się kominek, ale również do pozostałych pomieszczeń naszego domu. Zatem, aby sukcesywnie ogrzać nasze lokum, ważne jest aby dowiedzieć się, czym i jak palić.
Wbrew pozorom, jest to bardzo ważna kwestia w eksploatacji kominka. Praktyczne obserwacje pozwalają stwierdzić, że jedną z podstawowych przyczyn problemów użytkowania paleniska jest spalanie nieodpowiedniego rodzaju drewna. Używanie opału zaleconego przez producenta wkładu pozwala uzyskać najwyższą wydajność cieplną urządzenia oraz zapobiega konieczności ciągłego czyszczenia wkładu kominkowego i przewodu.
Gatunek spalanego drewna oraz jego wilgotność mają zasadniczy wpływ na ilość otrzymywanego ciepła oraz na częstotliwość czyszczenia wkładu i przewodu kominkowego. Drewno jest materiałem opałowym, które spala się niemal całkowicie. Pozostałości popiołu to zaledwie 3%. Wpływa to na możliwość ciągłego palenia w kominku, a czyszczenie wkładu i wyrzucanie popiołu ogranicza się do przeprowadzania raz na tydzień.
W składach opałowych i u indywidualnych sprzedawców najczęściej oferowane jest drewno mokre, ze świeżo ściętych drzew. Zawiera ono około 70% wody, a jego wartość opałowa jest bardzo niska. Świeże drewno należy więc pociąć na odpowiedniej wielkości kawałki, a następnie od razu porąbać na tzw. polana, tzn. drwa takiej wielkości, aby mieściły się w komorze spalania wkładu, a następnie ułożyć je do przeschnięcia. Po wyschnięciu drewna, porąbanie jego jest dużo trudniejsze. Mokre, czyli świeże drewno dużo trudniej jest rozpalić, a do spalania wymaga dużej ilości tlenu. Powoduje to spalanie dwukrotnie szybsze. Temperatura spalania mokrego opału jest dużo niższa, a spalanie to uszkadza przewód kominowy, w którym osadzają się substancje smoliste oraz występuje zjawisko kondensacji i skraplania pary wodnej.
Najlepsze efekty uzyskuje się przy spalaniu drewna z twardych drzew liściastych. Klon i dąb to gatunki drewna, które najlepiej utrzymują żar. Jesion, klon i brzoza, w porównaniu do nich mają moc kaloryczną mniejszą o 11%. Wiąz mniejszą o 16%, natomiast buk moc niższą o 20%. Nie zaleca się palić drewnem wierzby, olchy, osiki czy topoli. Ich spalanie jest dwukrotnie niższe niż drewnem grabu. Również drewno z drzew iglastych pali się o 30% szybciej.
Aby uzyskać optymalne, długotrwałe grzanie przy ograniczonej intensywności spalania drewna należy dokładać kolejne polana dopiero wtedy, gdy nad warstwą żaru znajdującego się na dnie wkładu zaczynają znikać płomienie. Najczęściej szacuje się, że średnie spalanie na godzinę, to 2-3 kg suchego drewna. Do rozpalania i palenia w kominku zabrania się używania łatwopalnych cieczy tj. benzyny, nafty, oleju, czy alkoholu. Stwarza to duże niebezpieczeństwo, a także może powodować uszkodzenie elementów kominka.
Wystarczy stosować się do kilku prostych i krótkich zasad, aby korzystać z kominka przez długie lata, nie martwiąc się o duże koszty eksploatacji. Stosowanie odpowiedniego opału zapewni nam bezpieczeństwo i komfort użytkowania z paleniska domowego.